Garfield, een geval apart.

Dit gedeelte is bestemd voor het verhaal van het personeel van een suikerkat, nadat ze de diagnose suikerziekte te horen kregen van hun dierenarts en op zoek ging naar informatie hierover en hier bij Suikerkatten terecht zijn gekomen. Beschrijf hoe jij de zoektochtperiode ervaren hebt.
Plaats reactie
Garfield
kattenfan
kattenfan
Berichten: 1103
Lid geworden op: 12 mar 2012, 19:36
Locatie: Rotterdam

Garfield, een geval apart.

Bericht door Garfield »

Garfield is in 1996 geboren op een autosloperij. Haar ouders zijn zwerfkatten of katten van bewoners in de buurt die naar buiten gaan. Het is een eigenzinnige poes. Ze kan net zo kijken en reageren als de stripkat Garfield. Voor ons is ze een lieve poes, maar bij de dierenarts staat ze als 'niet lief' te boek en is soms heel onhandelbaar.

In 2011 constateerde we al dat Garfield meer ging plassen. Ook steeds vaker naast te bak en ze viel ook al. Wij dachten aan stress. Want Garfield kan met de 10 jaar jongere Loekie niet samen. In maart 2012 hebben wij besloten toch maar haar bloed te laten onderzoeken naar de vier opties voor deze verschijnselen (nieren, schildklier, lever en suiker). Juist, omdat Garfield onder narcose moet om goed bloed af te nemen, alles in 1 keer.
Uitslag: suikerziekte. Tja ... wat nu? Aangezien Garfield niet lief is bij medische handelingen zag ik het niet zitten. Maar Garfield zomaar opgeven kon ik ook niet.

Ik was toen actief op kattenplaza en zocht naar info over suikerziekte bij katten. Via dat forum kwam ik hier terecht en meteen werd er al aangeboden dat iemand bij mij thuis voorlichting kwam geven. Enerzijds wat onzeker om zomaar een vreemd iemand in je huis te laten en anderzijds zo'n aardig gebaar.
Ik kreeg uitleg over insuline spuiten en bloed prikken in het oor. De demonstratie bij Loekie, die zich graag beschikbaar stelde, ging aardig. Maar ja, hij is makkelijk. Nu Garfield nog. Ik stelde Garfield aan de consulente voor en ook zij zag dat het een probleem kon worden. Maar niets is onmogelijk.

Natuurlijk wist de dierenarts (DA) ook welk probleem we hadden. Garfield werd op Lantus gezet. Omdat we er al meteen vanuit gingen dat bloedwaarde prikken niet lukte, stelde de DA een alternatieve meetmethode voor. Niet ideaal, maar beter als niets doen. Drinkwaterverbruik meten en 1x per week met een strip de glucose in de urine meten.

Ik heb wel geoefend met een glucosemeter en prikken in het oor of in de poot. Maar Garfield accepteert dit niet. Gelukkig accepteert ze de insulinespuit van mij of mijn man wel. Van vreemden helaas weer niet, wat vakantie opvang weer bemoeilijkt.

Garfields behandeling wijkt af van de meeste katten hier, maar het is beter als niets doen. De consulente van dit forum heeft me in ieder geval inzicht gegeven dat er meer mogelijk is. Ik zit ondertussen ruim een half jaar hier op het forum en ik leer nog steeds van de ervaringen van anderen. Iedere keer als ik denk, wat moet ik nu? - krijg ik via dit forum wel weer een tip. En zo kunnen wij Garfield hopelijk nog veel gelukkige jaartjes geven.
Plaats reactie