Youp

Dit gedeelte is bestemd voor het verhaal van het personeel van een suikerkat, nadat ze de diagnose suikerziekte te horen kregen van hun dierenarts en op zoek ging naar informatie hierover en hier bij Suikerkatten terecht zijn gekomen. Beschrijf hoe jij de zoektochtperiode ervaren hebt.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Martine
katthousiast
katthousiast
Berichten: 3723
Lid geworden op: 01 mei 2011, 11:09

Youp

Bericht door Martine »

Afbeelding
Een paar dagen voor Koninginnedag 2011 werd Youp ziek, hij vermagerde, werd hangerig en hij zag er gewoon ongelukkig uit. De vrijdag voor Koninginnedag besloten dat het niet langer kon wachten en ben naar de vervangend da gegaan, daar werd al gelijk gevonden dat hij diabetes had maar dat leek niet al zijn klachten te verklaren.
Hij bleek uitgedroogd en gaf pijn aan ter hoogte van het middenrif en had een hele dikke buik.

Ik werd naar huis gestuurd met pijnstillers en een afspraak voor die maandag bij mijn eigen da.
In de tussentijd werd ik gek van onzekerheid en ben gaan zoeken, zo ben ik bij suikerkatten.nl gekomen.
Hier al gelijk veel info gekregen en ietwat gerustgesteld, maar het bleef spannend.

Die maandag heb ik prikles gehad en heeft de da bloed afgenomen om de fructosamine vast te stellen en een volledig bloedbeeld af te nemen. Zijn bss was onmeetbaar hoog dus over de dm twijfelden we niet (de fructosamine lag tegen de 600 aan dus ook dat was overduidelijk).
Verder moesten we woensdag terugkomen voor een echo omdat hij zo’n dikke buik had, de da vreesde voor een pancreastumor of een levertumor.

Woensdag zijn we dus weer terug gegaan voor de echo, zijn flanken waren al kaal omdat ik daar moest prikken en door zijn dichte vacht was dat lastig, zijn hals was kaal voor de bloedafname en nu voor de echo werd ook zijn buik geschoren….

Tijdens de echo werd er al duidelijk dat behalve dat de organen opgezwollen waren en er vocht achter de longen zat gelukkig geen tumoren gevonden werden. De diagnoses werden diabetes en exocriene pancreatitis.
De opluchting was groot want dit was mogelijk om te overleven dus we zijn er vol voor gegaan.
Die vrijdag ben ik nog terug gegaan omdat ik ook wilde starten met de enzymen (tryplase) wat de da eigenlijk onzin vond…maar dat is dan jammer.

En zo zijn we eigenlijk vooral met de hulp van het forum gestart, Youp bleef behoorlijk stuiteren met zijn bss maar zijn pancreatitis knapte wel op en aangezien hij daar zieker van was dan van zijn suiker vond ik het eigenlijk wel best.
Op een lage dosering leek hij wel een hogere bss te hebben maar zijn pancreatitis leek het er beter op te doen dan op een hoge dosering waarbij zijn bss zakte…

Ik bleef hem dagelijks meermalen testen en dat was ook nodig ook, regelmatig had hij lage waardes waarvan ik pas nu kan zien dat er ook symptomen waren van hypo’s, helaas.
Na 3/4e jaar zijn we over gegaan op lantus en dat ging in eerste instantie zoals verwacht maar ook daar weer, zodra de bss onder controle leek speelde zijn pancreatitis weer op.
Of andersom, dat zullen we nooit meer achterhalen.

Uiteindelijk heeft hij iets meer dan een maand lantus gehad, na een werkelijk helse week waarin hij wel hypo op hypo leek te krijgen kreeg hij op 12 februari een zware hypo die ik niet herkende (de symptomen die genoemd worden leken niet op wat Youp liet zien) en waarbij hij ging hallucineren, hij viel vanuit het niks de hond aan en hij leek onbereikbaar.
Na deze hypo ben ik gestopt met lantus omdat ik het vermoeden had en nog steeds heb dat hij allergisch was voor lantus.
(Youp zijn sheet https://docs.google.com/spreadsheet/ccc ... n_US#gid=0" onclick="window.open(this.href);return false; )
Maandag heb ik de da gebeld dat ik het genoeg vond, dat Youp zijn strijd had gestreden en dat ik hem in wilde laten slapen. Woensdag zou ze aan huis komen.

En wat gebeurde er…Youp knapte op…
De dag dat de da kwam leek hij weer op zijn oude ik, zijn waardes waren ook helemaal niet zo gek, rond de 15 en dat zonder insuline…
Zij kon het niet…en ik ook niet.

Dus zo zijn we het grote onbekend in gegaan.

Een week heeft hij het nog vol gehouden, hij heeft aan zijn laatste hypo waarschijnlijk epilepsie overgehouden en kreeg absenses. Toen ik naar de da ging wist ik al hoe laat het was, en zij bevestigde het ook.
De pupillen reageerden niet zoals het hoort.

Ik kon het hem niet meer aandoen, hij had zo gevochten het was gewoon genoeg.
Met pijn in mijn hart heb ik hem laten gaan.

13 maart 2012 is hij ingeslapen, mijn grote pluizenbal.
Vergeten word hij nooit.

http://www.suikerkatten.nl/forum/viewto ... =41&t=7246" onclick="window.open(this.href);return false;

Afbeelding


Achteraf kan ik zeggen dat ik het zwaar heb gevonden, zeker in het begin, het forum was zeer behulpzaam en zonder hun was ik zeker niet zover gekomen, en al helemaal niet aan lantus begonnen…
Ik heb met alle liefde voor Youp gezorgd, veel geleerd en ik zou bijna zeggen als 1 van mijn katten het zou krijgen… “ach het is maar suiker”…bijna dan ;-)
Het prikken, testen, alles wat zoveel lijkt als je er net mee geconfronteerd word went heel snel gelukkig.
Plaats reactie